Ghrelin hormonu 1999 yılında saptanan ve mideden salgılananarak iştahı arttıran bir hormondur. Ghrelin mideden salgılanarak beyine ulaşmakta ve iştahı ve besin alımını arttırmaktadır. Bu nedenle Ghrelin yemek yemeyi artıran bir hormon olarak anılmaktadır. Leptin gibi obeziteyle yakından ilgili olması nedeniyle son 6 yıl içinde 2000’e yakın çalışma yapılmış ve son olarak obezite tedavisinde aşıyla ilgili çalışmaların konusu olmuştur.

Ghrelin yemek öncesi kanda artar ve iştahı artırarak  yemek yemeyi başlatır. Kan şekeri düşünce veya aç kalınca kanda Ghrelin hormonu artarak yemek yememize neden olmaktadır. Yemek yedikten sonra kandaki Ghrelin düzeyi azalmaktadır. Leptin hormonuysa açlıkta azalmakta, yemek yiyince artmaktadır. Bir bakıma leptin ve Ghrelin birbirlerinin tersi yönde hareket eden iki hormondur.

Obezite aşısı bağışıklık sisteminden yardım alarak Ghrelinin iştahı artıran etkisini önleyerek zayıflamaya yardımcı olmayı amaçlamaktadır. Bu aşı CYT009-GhrQb olarak isimlendirilmiştir.  Mekanizmasıysa aşıyla oluşacak antikorların Ghrelin hormonunun etkisini önlemesine dayanmaktadır. Eğer çalışmalar başarılı olur ve uygulamaya geçerse bu aşı bildiğimiz bulaşıcı hastalıkları engellemek için kullanılan aşılardan farklı olarak vücut ağırlığını arzu edilen kiloda sabitleyinceye kadar sürekli tekrar edilebilecektir. Bu sayede kan dolaşımında Ghreline bağlanacak antikorlar sürekli olarak bulunacak ve Ghrelin hormonunun iştahı arttırıcı etkisi bu sayede engellenebilecektir.

Sonuçta kişilerin uygulaması zorunlu olan diyetlere sadık kalması çok daha kolay olacaktır. Mekanizma olarak heyecan verici bir araştırma olan aşı uygulamasının insanlarda ne kadar etkili olacağının yapılacak klinik çalışmalarla ortaya konması gerekmektedir. Elbette bu aşının uygulanabilmesi için yan etkilerinin de olmaması gerekmektedir.